บ่วงปรารถนาจอมมาร (รีอัพ) - นิยาย บ่วงปรารถนาจอมมาร (รีอัพ) : Dek-D.com - Writer
×

    บ่วงปรารถนาจอมมาร (รีอัพ)

    เพราะความเข้าใจผิดทำให้เธอ 'บอกเลิก' เขาไปอย่างไม่มีคำอธิบาย แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกด้วยการทำให้เธอกับเขาได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง

    ผู้เข้าชมรวม

    105,188

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    82

    ผู้เข้าชมรวม


    105.18K

    ความคิดเห็น


    966

    คนติดตาม


    1.38K
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  25 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  3 มิ.ย. 64 / 07:11 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ






    'บ่วงปรารถนาจอมมาร'



             พราวพิรุณ vs ภาคิน 

    เพราะความเข้าใจผิดทำให้เธอ 'บอกเลิก' เขาไปอย่างไม่มีคำอธิบาย แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกด้วยการทำให้เธอกับเขาได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง

                 

          พราะความเจ้าชู้จนฉาวโฉ่ของ ‘ภาคิน ชิษณุพงศ์’ ทำให้บิดาผู้เป็นรัฐมนตรีเกรงว่าเขาจะสร้างความเสื่อมเสียไปถึงกิจการโรงพยาบาลของครอบครัว และมีผลกระทบต่อการรับตำแหน่งผู้บริหารคนต่อไปของบุตรชาย จึงตัดสินใจว่าจ้างบริษัทที่ปรึกษาทางด้านภาพลักษณ์และประชาสัมพันธ์ ให้ดูแลโปรเจกต์ต่างๆ ของโรงพยาบาล ซึ่งแน่นอนว่า... นั่นรวมไปถึงการสร้างภาพลักษณ์ใหม่ให้กับชายหนุ่มตัวปัญหาด้วย

    แต่สิ่งที่ไม่มีใครรู้ก็คือ... คนที่ทำให้ภาคินกลายเป็นผู้ชายเสเพล เอาแต่ใจ และร้ายกาจอย่างนี้ ก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น ‘พราวพิรุณ’ พีอาร์สาวผู้ได้รับมอบหมายให้ดูแล ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของชายหนุ่มเองนั่นแหละ ในเมื่อโชคชะตาส่งตัวหญิงสาวกลับมาอยู่ในเงื้อมมือเขาอีกครั้ง คราวนี้ก็อย่าหวังเลยว่าเธอจะเปลี่ยนแปลงอะไรในชีวิตภาคินได้อีก และมันถึงเวลาแล้วที่เขาจะสอนให้พราวพิรุณรู้ว่างาน ‘ประชาสัมพันธ์’ ที่แท้จริง จะต้อง ‘สร้างสัมพันธ์’ กันอย่างไรบ้าง จึงจะดุเด็ด เผ็ดมัน เร่าร้อนถึงใจผู้เป็นนายจ้างอย่างเขา

     

    “โอ๊ยพราว เป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย เอาหมอนมาตีผมทำไม”

    “ก็แล้วทำไมคุณถึงมาแก้ผ้านอนกับฉันแบบนี้เล่า!”

    “ปกติเวลามีผู้หญิงมานอนด้วย ผมก็ไม่ใส่อะไรอยู่แล้ว”


      น้ำจิ้ม...

                “อื้อ...หิวแล้ว...”

             พราวพิรุณลอบกลืนน้ำลาย ให้ตายสิ! ทำไมเขาจะต้องทำเสียงเซ็กซี่แล้วก็เอาแต่จ้องเธออยู่แบบนั้นด้วย แล้วไอ้สายตาเป็นประกายแบบนี้น่ะ หิว หรือ หื่น กันแน่!

                 “งั้น...งั้นเราก็ไปกินข้าวกันเถอะค่ะ เดี๋ยวมันเย็นแล้วจะไม่อร่อย” เธอว่าด้วยเสียงที่พยายามบังคับให้มันปกติฟังดูเป็นธรรมชาติอย่างที่สุด “อ้อ พราวซื้อไวน์มาด้วยนะคะ...อ๊ะ!

              พราวพิรุณร้องอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ขณะที่เธอกำลังจะเดินผ่านร่างสูงไปยังโต๊ะอาหารแต่กลับถูกเขาคว้าตัวมาแล้วช้อนร่างเธอขึ้นอุ้มก่อนจะสาวท้าวตรงไปยังห้องนอน และวางเธอลงบนเตียง...

                    “พี่คิน...”

         “พี่หิวพราว ไม่ได้หิวข้าว” 




    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น